“Via eerste lijnspsycholoog en gemeente kwam MST in ons dagelijks leven. Heel welkom na een eerste ondersteuning door crisishulp in de problemen die we ervaarden met onze jongste van 15.
Ons zijn twee ouders met twee kinderen en door een scheiding ieder ons eigen thuis.
Gelukkig zijn we in de 9 jaar dat we niet meer bij elkaar zijn wel altijd in staat gebleven samen ouders te blijven. Zelfs in zover dat nieuwe partners ons “erbij moeten nemen voor lief” wil het slagen want de ervaring dat een nieuwe partner voor problemen zorgt hadden we beiden al opgedaan en daar bedankten we voor voor de toekomst.
De eerste problemen dus veelal in overleg te lijf gegaan. Appen en bellen en af en toe samen om tafel maakten niet dat we het tij konden keren en de problemen werden zo groot dat MST ons moest komen ondersteunen. Dat ging in eerste instantie nog met ons kind erbij wat al snel veranderde doen ze merkte dat er dingen gingen veranderen die niet pasten in haar beeld van willen leven.
MST ging onverminderd door en 24/7 voor ons bereikbaar als het nodig was. Ons samenwerken werd nog verder aangescherpt met een gezamenlijke groepsapp waarin oudste kind en partner ook in deelnamen. Zo wist iedereen van elkaar wat er was en wie waarop kan participeren. Zo kon werk zoveel mogelijk doorgaan en de zorg gedeeld worden. Dat bleek heel nodig en toch ook wat rust te geven op momenten dat de focus elders nodig was.
De aan tafel gesprekken bleven en daarnaast dgls contact om af te checken, af te spreken, te overleggen, te ventileren, te mopperen en weer verder te gaan.
We bleken elkaar meer dan nodig te hebben want het was zwaar, onrustig, onzeker en geen idee hoe we verder gingen…
Gedeelde smart is halve smart en met ons vieren samen met MST
hebben we de boel overeind kunnen houden, grenzen van eigen kunnen op kunnen zoeken en kunnen verleggen.
De verschillen in elkaar benadrukt gezien, het daardoor mis zien gaan, weer op moeten rapen samen en door samen te werken weer op het goede spoor gekomen.
Nu er zoveel grenzen verlegt zijn, waardoor de situatie rustig en doenbaar is, is er weer ruimte voor andere omgang en wordt er niet meer dagelijks overlegd, geappt en gebeld maar we weten elkaar te vinden en hebben iets als een taakverdeling waardoor we toch grip houden.
Zonder deze samenwerking hadden we veel meer onrust, stress en ongewenste situaties gehad en wellicht niet het resultaat wat we nu hebben!”